Afgelopen vrijdag was er iets speciaals te doen in het provinciehuis in Antwerpen: het slotevent van Blijf aan Z. Dit project wou het personeelstekort in de zorgsector aanpakken en zette specifiek in op retentie, het behoud van personeel dus. De zorgsector lijkt namelijk een beetje op een vergiet: de uitstroom is groot, terwijl de instroom oké is, en dat is dus een probleem.
De moderator van dienst was Cath Luyten. Na de koffie werden we door haar nog eens welkom geheten en kon het slotevent van start gaan. Tine Averens van de Universiteit Antwerpen mocht de spits afbijten, met een theoretisch deel, maar gelukkig is ze een ochtendmens. Ze had het over de literatuurstudie die zij en het team hadden gedaan. We leerden dat onder andere patiëntenzorg, werkeisen en sociaal kapitaal bepalende factoren zijn van retentie. Daarbij stond het ABC centraal: Autonomie, verBondenheid (Belongingness in het Engels) en Competentie. Via mentimeter werd ook ons om onze mening gevraagd over retentiefactoren. Daarna kwam Mark De Graaf meer vertellen over het dashboard, een meetinstrument dat ze hebben ontwikkeld om de vijf grote voorspellers van retentie op te volgen. Ze konden besluiten dat het dashboard werkt, maar het zal niet jarenlang blijven werken om kwalitatieve resultaten op te halen. Daarom willen ze als volgende stap gaan kijken hoe ze het dashboard kunnen optimaliseren, en daarvoor rekenden ze op ons tijdens een van de daarna geplande workshops.
Vervolgens had Erik Franck het over de Team Champions. De Team Champion binnen een zorgteam ging het team van binnenuit versterken. Het is dus een bottom-up beweging, waarbij gelet werd op het verschil tussen team dynamiek of team dynamiet. Hij maakte duidelijk dat structurele empowerment leidt tot psychologische empowerment en daarbij stond ook het ABC waar Tine Averens het over had centraal. Tenslotte kwam Shaun Cardiff aan het woord. De titel van zijn presentatie was ‘Leiden om eerst te boeien en dan te binden’. Die volgorde was voor hem van belang. Hij wees erop dat de intentie om te verlaten belangrijker is om aan te pakken, want anders is het eigenlijk al te laat, of “mosterd na de maaltijd”, zoals hij zei. Er moest een ‘community of practice’ gecreëerd worden. Dat had hij in het Engels laten staan, omdat hij wou benadrukken dat het om een gemeenschap gaat, en niet gewoon om een leergroep. Er moet een gemeenschap van leidinggevenden gecreëerd worden, want het gaat om verbondenheid. Belongingness.
Tijdens de pauze was er niet alleen koffie en fruitsap, maar ook een blij weerzien met enkele mensen van Care2Adapt, het eerste slotevent waar ik als IVY reporter voor Interreg naartoe ging. Na de pauze waren er twee workshops voorzien. Op voorhand waren we daarvoor in twee groepen verdeeld: een groep met een rode bol en een groep met een gele bol onder de naam. Dat bepaalde welke workshop je eerst volgde, en daarna werd er gewisseld. Ik had een gele bol, dus ik ging eerst naar de workshop ‘retentie meten is weten’. Daarbij ging het over het dashboard dat ze ontwikkeld hadden. We werden onderverdeeld in drie groepen. Elke groep had een eigen kleur van post it waarop we een antwoord moesten schrijven op een specifieke vraag over het dashboard. Daarna beantwoordden we ook de vragen die de andere groepen hadden gekregen, maar dan via mentimeter. Het was dus een interactieve brainstormsessie waarbij we toekomstgerichte input konden geven. De andere workshop was een interactief interview met zes deelnemers. Daarbij vertelden ze over hun ervaring bij het Blijf-aan-Z-traject en wat ze eruit geleerd hebben en beantwoordden ze de vragen van het geïnteresseerde publiek.
Cath Luyten mocht het evenement afsluiten, waarbij ze de resultaten nog eens samenvatte, alsook het slotevent zelf. Daarna ging het projectteam nog gezellig samen op de foto bij de kerstboom. Volledig afsluiten deden we met een broodjeslunch, waarbij er nog druk genetwerkt, nagepraat en nagenoten werd. Het was een aangenaam einde van het project en ik zou zeggen: blijf vooral aan zet!
