Het beloofde een veelzijdige en leerrijke dag te worden in het Grenspark Groot-Saeftinghe. Als ik er zou komen, tenminste. De auto die ik kon lenen via Interreg stond niet op de plaats waar mij was verteld dat deze zou staan en ik werd naar een ander gebouw elders in de stad doorverwezen. Ik was nu echt aan de late kant en vreesde dat ik niet meer op tijd bij het evenement zou kunnen zijn. “Dat is je straf dat je niet gewoon weer een elektrische fiets hebt gepakt, Eileen!” mopperde ik tegen mezelf onderweg naar het volgende gebouw. Gelukkig stond de auto daar wel en vond ik – wonder boven wonder – mijn weg naar de bus die ons mee op reis door de akkerlanden zou nemen.
De dag vloog om en ik heb zo veel notities gemaakt dat ik bijna niet weet waar ik moet beginnen. En dan zijn er ook nog al die interessante artikelen in De Standaard, Omroep Zeeland en weet ik waar nog aandacht werd geschonken aan het Grenspark (en terecht!).
Bustocht, akkerland en lunchpakket
Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen. Bij de keet, de ontmoetingsplek in Kieldrecht, Beveren, ging de dag van start. Het eerste wat me opviel was de ongedwongen sfeer en de vriendelijke mensen. Nadat ik een aantal foto’s en wat korte babbels had gemaakt met andere aanwezigen, kregen we een uitgebreid lunchpakket mee en stapten we in de bus. We verlieten België en reden naar Hulst in Zeeland – een prachtige tocht door zowel Vlaams als Nederlands akkergebied.
Na een interessante brainstorm in de bus, kwamen we aan bij de eerste akker met graszaad. Graszaad is een gewas waar veel leeuweriken en kieviten in kunnen nestelen. Om dit te bevorderen maken de landbouwers hier kale vlakken in het graszaad, zodat ze op deze plekken kunnen nestelen. Ook zagen we hoe de akkers werden omringd door buitenranden, die dienen als broedplaats voor patrijzen en fazanten. Het werd meteen duidelijk dat de aangelegde rand wordt gewaardeerd, want op het moment dat het erover ging, vlogen twee fazanten op uit de buitenrand... Ik interpreteerde dit als een teken van dankbaarheid van de vogels.
Tien zaadmengsels op één perceel
De volgende locatie was een perceel waar wordt geëxperimenteerd met wel tien verschillende zaadmengsels. In een lange stoet liepen we met zijn allen door de bloemen, kruiden en hoog gras heen om alles van dichtbij te bewonderen. Alex Wieland en Martin Dekker legden hier uit welke mengsels wat voor soorten vogels en insecten aantrekken. Er kwam een vraag van een interessante man die bij mij in het brainstormgroepje zat – of dit perceel vol leven het de vos niet veel makkelijker maakt? De man had zich al voorgesteld als Peter, een belangstellend burger. Hij wist veel van het project en stelde rake vragen, zoals deze. Alex Wieland leek blij met de vraag: “Een goede vraag! Daar anticiperen we hier inderdaad op!” Hij legde uit dat een rand een snelweg is voor een vos en dat er daarom steeds gekozen wordt voor lange blokken in plaats van lange stroken. Alles voor de vogels!
Less is more
De dag vorderde en bij het volgende veld in Terhole kreeg iedereen al dorst: brouwgerst as far as the eye could see! We stonden midden in het veld en het was een prachtig gezicht. De brouwgerst wuifde in de wind en ik had het gevoel dat ik op vakantie was. Deze akkers zijn bezaaid met 60% van de zaaihoeveelheid om de natuur meer ruimte te geven. De oogst zal hopelijk liggen bij 80%, geen 100%, maar dit mag ook minder zijn, omdat er minder zaad en stikstof is gebruikt. Bij terugkomst in de bus riep onze belangstellende burger Peter: “minder kan dus meer zijn – of toch in ieder geval evenveel!” Dit vond ik wel een mooie conclusie.
Tot slot trokken we nog naar de velden van Guido Van Mieghem in de Doelpolder. Ook zijn velden zijn omringd door ecologische akkerranden. Toen wij bij deze laatste akkers aankwamen, stond het langverwachte Kiekendiefbier op ons te wachten om op de zesde geslaagde grensparkchallenge to proosten.
Mijn conclusie?
Op deze dag heb ik zo veel verschillend aspecten van het project mogen meemaken. Ik kreeg echt het idee – ook door een aantal leuke gesprekken – dat door dit project Vlaamse en Nederlandse landbouwers het een en ander bij elkaar konden afkijken en dat er een hechtere samenwerking is ontstaan tussen de landbouwers aan beide zijden van de grens. Ik vind dit prachtig, hoop dat dit in de toekomst zo blijft en wens allen nog veel succes met de overige challenges – jullie kunnen het!
